بهرام عظیمی، سوپر استار صنعت انیمیشن ایران

آقای عظیمی، بد نیست با تاثیر انیمیشن‌های نیروی انتظامی بر جامعه شروع کنیم.

اول باید بگویم ما پیشگام نبودیم. قبل از ما کارهایی ساخته شده بود. مثلا شرکت گاز یا خیلی‌های دیگر هم کار کرده بودند. شاید یکی از دلایل موفقیت آن برنامه این بود که خیلی زیاد پخش می‌شد و برای همین هم بود که به چشم می‌آمد و از آن هم استقبال شد. طبق آماری که تلویزیون اعلام کرد، آن مجموعه 96 درصد بیننده داشت و پربیننده‌ترین برنامه تاریخ تلویزیون بود. همین هم شد که خیلی از سازمان‌ها و ارگان‌ها، متوجه تاثیر انیمیشن شدند. مدیریت نیروی انتظامی هم در کنار این کار تاثیرگذار بود و اقدامات آنها در سطح شهر، در کنار این انیمیشن‌ها به نتیجه نشست. این انیمیشن‌ها توانسته بود 25 تا 30 درصد بر رفتارهای رانندگی مردم تاثیر بگذارد.
پس شما سهم زیادی در مطرح شدن انیمیشن به جامعه داشته‌اید.
نمی‌دانم من چقدر در این موضوع سهیم بوده‌ام. اما واقعا بعد از انیمیشن‌های راهنمایی و رانندگی،‌ جریان خوبی برای بازار انیمیشن به وجود آمد. آن موقع، تعداد شرکت‌هایی که می‌توانستند انیمیشن بسازند، کم بود. اما تقاضا که برای این کار زیاد شد، خیلی‌ها توانستند وارد کار شوند. همین الان شما نمی‌توانید انیماتور بیکار پیدا کنید. خدا را شکر همه دارند روی پروژه‌ای کار می‌کنند.
این گسترش در چه حدی بود؟
ببینید. مثلا اگر قدیم‌ترها، 30 نفر در یک شرکت انیمشین کار می‌کردند و یک نفر هم مدیر گروه بود، الان 20 نفر از همان‌ها رفته‌اند و برای خودشان شرکت راه‌ انداخته‌اند. در خیلی حوزه‌ها هم موفقند.

فکر می‌کنید چرا انیمیشن‌های نیروی انتظامی این‌قدر موفق بود؟
در انیمیشن، اتفاق مهم است. من فکر می‌کنم اگر در آن سال‌ها، این کار را به هر کسی سفارش می‌دادند، موفق می‌شد. چون مدیریت خوب بود. البته یک موضوع بود که خیلی به من کمک کرد. من کارگردانی بودم که از دل مردم بیرون آمده بود و مشکلات و شرایط زندگی آنها را خیلی خوب می‌دانم. البته فکر نمی‌کنم انیمیشن‌های نیروی انتظامی، به لحاظ فنی و هنری، کارهای درجه یکی باشند.

کمی درباره حرفه انیمیشن صحبت کنیم. چه کسانی می‌توانند وارد این کار شوند؟
عواملی که می‌توانند به ساخته شدن یک انیمیشن کمک کنند 32 شغل را تشکیل می‌دهند. اکثر رشته‌های هنری می‌توانند در انیمیشن حضور داشته باشند. فارغ‌التحصیلان رشته‌های مهندسی هم همین‌طور. انیمیشن همیشه دیالوگ‌نویس و فیلمنامه‌نویس لازم دارد. هر چند در ایران، هر کسی وارد انیمیشن می‌شود، می‌خواهد آدم بزرگه باشد.
مگر کار انیمیشن در ایران با سایر جاها چه فرقی دارد؟
شرایط کار در ایران با کشورهای پیشرفته متفاوت است. در امریکا برای ساخته شدن یک فیلم انیمیشن، 250 نفر کار می‌کنند و 180 میلیارد تومان هم هزینه می‌شود. تازه خرج‌های آنها حساب و کتاب دارد. با این شرایط سرمایه‌گذاری‌ که داریم، نمی‌توانیم کسی را به صرف اینکه فارغ‌التحصیل گرافیک است، استخدام کنیم.
پس چه کار باید کرد؟
اصولی‌اش این است که نهادی دولتی علاقه‌مندان را آموزش دهد و از بین آنها افرادی پیدا شوند که به درد این کار می‌خورند.
کار کردن خودتان به چه شکل است؟ منظم و مرتب سر کار می‌آیید؟
من تقریبا آدم خوش‌قولی‌ام. برایم خیلی مهم است که کسی بی‌دلیل از دستم نرنجد. من یک کارمند و هنرمندم. از این اداهای هنری که می‌گویند الان حس ندارم و اینها، خوشم نمی‌آید و اهل این حرف‌ها نیستم. کار خوب وقتی انجام می‌شود که همه در وقت مشخصی خلاقیت‌هایشان را بروز دهند.
از همان اول کار انیمیشن می‌کردید؟
نه. روزهای جوانی‌ام نمی‌دانستم که می‌خواهم انیماتور شوم. سال 72 وارد انیمیشن شدم. قبل از آن، کارهای زیادی انجام دادم. چون دیپلم اتومکانیک بودم با ماشین مانوس شدم. زمانی بود که ژیان کهنه می‌خریدم. رو به راهش می‌کردم و می‌فروختم. سه سال هم راننده آژانس بودم. دستفروشی و کفاشی هم کرده‌ام. اینها را می‌گویم که بدانید تجربه با مردم بودن را زیاد دارم و اتفاقی این تجربه خیلی به کارم آمده. در شخصیت‌پردازی آدم‌ها یا نوشتن دیالوگ‌، مشکل زیادی ندارم. اصلا یک زمانی کارم این بود که برای این و آن شایعه می‌ساختم. خوب می‌دانم وقتی کسی «دستی می‌کشد» ماشین چه طوری می‌شود و این برای یک انیماتور خیلی مهم است.
خیلی‌ها دوست دارند وارد بازار کار انیمیشن شوند. چیزی هست که لازم باشد بدانند؟
خیلی خوب است که کسی بتواند این کار را با یک گروه هنری خوب انجام دهد. اما مشکل اینجاست که جوان‌ها عجله دارند زود به همه جا برسند. بعد از 16 سال کار، تازه دو سه سال است بعضی‌ها اسم مرا به عنوان انیماتور می‌برند. نسل‌های قبل‌تر، ده‌ها  برابر من زحمت این کار را کشیده‌اند. یک چیز دیگر هم می‌خواهم بگویم که شاید خیلی به قیافه ام نیاید. باید به کاری که می‌کنیم، ایمان داشته باشیم. مخاطبی که کار شما را می‌بیند، کاری ندارد که شما پولتان را گرفته‌اید یا چه مشکلات دیگری دارید. هر ضعفی که در کار باشد، تقصیر شماست. آدم اگر کاری را قبول می‌کند، باید آن را با جان و دل انجام دهد.

منبع : http://entrepreneurship.aiau.ir/Entrepreneurship/Pages/BahramAzime.aspx